അവര്‍ നടന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു ...
വഴികളില്‍ ചുവന്ന ഗുല്‍മോഹര്‍ പുഷ്പങ്ങള്‍ കൊഴിഞ്ഞു ഇതളുകള്‍ കരിഞ്ഞു വീണിരുന്നു..
ആ മരങ്ങളുടെ തണുപ്പിലൂടെ ഈറന്‍ മഴത്തുള്ളികള്‍ ഇടക്കിടെ അവന്റെ
ഇളം മഞ്ഞ ഷര്‍ട്ടിനെ നനച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. .. ഗുല്‍മോഹര്‍ പ്രണയത്തിന്റെ
ഉഷ്നങ്ങളിലാണ്‌ വിരിയാറുള്ളത് ... അതിന്റെ ഉഷ്ണം പിന്നീടു പെയ്ത മഴയില്‍
തണുത്തതുപോലെയാണ് പെണ്‍കുട്ടിയുടെ മനസ്സ്. . അവനെ ചുറ്റി നിന്ന വലിയ കയത്തില്‍ നിന്നും അവനെ പൊക്കിയെടുത്തു ഉയര്‍ത്താന്‍ അവള്‍ പണിപ്പെട്ടിരുന്നു
എന്നത് ഒരു സത്യം.. അവന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ ഉഷ്ണത്തെ നേരിടാന്‍ കഴിയാതെ
ഒരു പകപ്പോടെ അവനെ ഇടക്കിടെ അവള്‍ നോക്കി നിന്നു ..
അങ്ങനെ നില്‍ക്കുമ്പോഴൊക്കെ അവനില്‍ നിന്നും ഒരുപാട് അകലേക്ക്‌
അവള്‍ പിറന്തള്ളപെട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു..
ഒരു വേള അവന്‍ പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍ ദൂരെ ദൂരെ ഒരു നിഴലു പോലെ അവള്‍ ...
കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ മൂടപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ..
പിന്നെ അവനവളെ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞതെയില്ല..
വന്ന വഴിയെ പിന്തിരിഞ്ഞു പോകാന്‍ ആവാതെ കടുത്ത വിഷാദത്തില്‍ മുഴുകി
അവനവിടെ ഗുളികകള്‍ കഴിച്ചു കാത്തിരുന്നു.....
അവന്റെ ഉഷ്ണം താങ്ങാനാവാത്ത അവള്‍ പിന്നെ അവനെ പിന്തുടര്‍ന്നുമില്ല..
അവന്റെ വിഷാദം ഒരു വല്ലാത്ത കുറ്റബോധമായി അവളെ മഥിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
എങ്കിലും അവള്‍ക്കവനെ പിന്തുടരാന്‍ നിര്‍വ്വാഹമില്ലായിരുന്നു..
ഭൂമി അതിന്റെ അച്ചുതണ്ടില്‍ കുറെ തിരിഞ്ഞു . പിന്നെ കിതച്ചു.
അങ്ങനെ നിന്നു പോയ ഒരു കാലത്തില്‍ അവര്‍ പരസ്പരം കണ്ടുമുട്ടി. ...
പക്ഷെ ഒരിക്കലും എത്തിപെടാനാവാത്ത വിധം രണ്ടു സമാന്തരരേഖകള്‍
പോലെ ആ ബന്ധം നീണ്ടു നീണ്ടു കിടന്നു. ..
അവള്‍ അവനോടു സോറി പറഞ്ഞു.
അവനവളോട് നന്ദിയും ...
പൂക്കാതിരിക്കാന്‍ ഗുല്‍മോഹറിനും പെയ്യാതിരിക്കാന്‍ മഴക്കും
കഴിയില്ലെന്നത്‌ തന്നെ സത്യം.
അതങ്ങനെ നീണ്ടു കിടക്കുന്നിടത്തോളം കാലം
ഓര്‍മ്മകള്‍ ഉണ്ടാകുക തന്നെ ചെയ്യും.
ഗുല്‍മോഹര്‍ എത്ര സുന്ദരമാണ്
ReplyDeleteഅതെ, അത് സുന്ദരമാണ്...എന്നാല്‍ നഷ്ടപ്പെടലുകളുടെ ഗുല്‍മോഹര്‍... അത് സുന്ദരമാണെന്നു പറയാന്‍ അജിത്‌ജിക്ക് എങ്ങനെ കഴിയുന്നു ?
Delete